Sen, çay değil kahveye devam ederdin aslında şimdi.Sigaran yanında yoksa, benim sigaram burada...Masada.
Ama benim sigaram farklı.Seviyordun değil mi sen, benim farklı sigaralarımı...Evet, seviyordun.
Hava soğuk.Ama sen hiç üşümezsin.Sen seni sıcak tutacak kazakları seversin. Sıcacık çorapları. Ben üşürüm. Çünki ben, sıcak tutan kazakları, hırkaları, sıcacik çorapları yalnız sende severim. Bu yüzden üşürüm ben, seni beklerken. Sen, muhtelemen bu havada evden çıkmama taraftarısın şimdi. Ama ben çıktım, buradayım.
Yan masamda tanımadığım insanlar, sanat telaşındalar. Konuşup duruyorlar, nefes bile almadan. Çok büyük hayalleri var. Üstüne üstlük hepsini sanki yarın yapabileceklermiş gibi programlı konuşuyorlar, ses tonları da aynı heveste kararlı,
sanki yarın için konuşuyorlar,
o kadar eminler, her şeyin istedikleri gibi olacağından.
Adresleri belli gibiler, sahneleri belli gibiler. Ama değiller!
Hiçbir seyleri yok aslinda ve ortadalar, yarından bahsediyorlar dedim ya; geleceğe de yarın demiyor muyduk biz aslında?
O zaman üzülmekten vazgeçelim onlara, sonuna kadar haklılar!
Ama çok fazla telaşlılar.Sokakta olmak, sokakta sanat yapmak gibi fantazileri var.Güzel.
Benim de var öyle telaşlarım. Ama sokakta değil.
İnsanlar sokakta. Hani, sokakta ya insanlar...
Şimdi sokakta yalnız sen varsın benim için. Öyle olmasa, her geçen insanı sen kabul etmezdim bir an. Onlar, sokaktaki insanlar, benim umrumda bile değiller inan. Yani ben, insanların derdinde degilim şu an.Biliyorum böylesi biraz boktan!
Ama hani, sensin ya sokaktaki insanlar, ve sen burada her ne kadar tarafımca "insanlar" olarak da anılıyor olsan, 2.tekil şahıssın neresinden baksan...
ve bu maalesef ''Sen için Sanat'' a denk düşüyor, ne kadar kalabalık da olsan. Yine bu ''Ben için Sanat'' a tekabül ediyorsa bakınca oradan, ben yine kurtulamıyorum o vakit "Sanat için Sanat" mevzuundan!
Hadi hesabı iste de, gidelim buradan.
G,G/Beyoglu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder