ÜZÜL, GEÇMEZ!

zaman geçer

geçmiş geçer

bir an var ki

geçmiş denmez

ayıp!

şimdi ile 

şimdinin arasında ne varsa

orada asılı durur,

zaman geçer!

sen gittim sanıyorsun

geçtim sanıyorsun

bir an var ki

dua ettiğim 

nefret ettiğim

her detayı 

her çizgiyi ve dahi 

her yarayı

hatırladığım yerdir o

orası yüzün

orası gözün

sen 

oralardan geçtim sanıyorsun

yanılıyorsun!

-enkötüsüyüzündekiheryarayıezberebiliyorum!

zaman geçer

geçmiş geçer

yüzün geçer önümden

içim geçer...

duvara bi' çizgi çektin

eski evin kapısına çok yakın

bir duvardı o 

ortada bir yerdi o 

çamaşır odasıyla şimdilik alakası yok

o çizginin ortasına parmağını koydun

burdayım işte! dedin

sağını solunu geçmiş yaptın

gelecek yaptın... 

bu ne hüner genç, çocuk!

her ne isen adam!

burdayım dedin!

ama orada konuşmadık ki hiç

(konuşmadık ki hiç!)

ne kapıya yakındın

ne yatak odasına

senin şimdi dediğin yer 

işte böyle basit bir duvar muamması 

duvarlar geçer

üstünden astarlar

boyalar da geçer

yeni kiracılar gelir

eski sevgililer yalnız 

artık kendi evine yabancı
kendi sokağından evinin camlarını
kesip
bir sigara yakıp öylece geçer

Boşluk!

ayaküstü yarım bir hesaplaşmada

bir adam da hayatında yarım kalsın dersin

söylediğini bilmezsin sen 

içinde yarım vardır

yarım sende kalır

söz geçer

yüzün 

gözün geçer

bu nasıl bir azlıktır ki 

geçer dedikçe çoğalır

mahvedip,
talan edip geçer!

sen, hayatımda yarım kalmakla

öğünen adam

sen yarı çocuk yarı adam!

bu nasıl hünerdir

oruç tutup sevilince kadın
nefsine mi sözün geçer

burası bir soru değil,
yokluk!

bunlar hep acıdır cancağızım...

acıtır!

zaman geçer

geçmiş geçer

''üzülme, geçer!'' 

diyenler de bulunur elbet

iç geçirip ardından

ezbere iki kelime 

söyleyip de geçenler 
bilmiyorlar ki 
ölüler nasıl yaşar

sessizlik! biraz duralım 
bu hançer acısını ezber geçicem
                                 demem o ki                                                                         demem o ki- ben hep içimden sana,

o'na 

ve içimdeki bütün kadınlara

çocuklara ve dahi adamlara,

sessizce tekrar eder sayıklarım             üzül, geçmez!