Öyle bi' gitmişim ki hayatından, dönersen çok ayıp olur. Anlıyorum.

Umutlarına ortak olmuştum bir masada, inanmıştım bir odadan diğerine geçerken anlattığın hikayenin gerçek olacağına.
Uyanır uyanmaz bahsettiğin her şeye.
Şimdi, hepsi gerçek oldu.
Ben yokum.
Ben hiçlikte vardım , bütün varlığımla.

Ve evet, hiçlikte olmaktan hala büyük bir haz duyuyorum.
Yoklukta, ümitsizlikte ve kimsenin gözlerinin ne kadar güzel olduğunu fark edemeyeceği bir zamanda vardım ben.
Çay bahçelerinde içilen çaylara vardım ben.
Evde hazırlanan kahvaltılara, hesap ödenirken hesaplanan yol paralarına.
Tütün sardığın, kiranı denkleştirmek için oturup düşündüğün zamanlara, hiçkimseyle konuşmadan evden çıkmadığın günlere vardım ben.
Evet, şimdi yokum.

İnsanoğlu bu hayatta her şeyi kaldırır cancağızım, ölüm ve ayrılık dahil.
Tek kaldıramadığı şey vardır: sonradan gelen -ne varsa.


Ben vardım evet.
Şimdi yokum.
Sen de haklısın.
Her şeye varken ben, tüm varlığımla öyle bi'gitmişim ki hayatından, dönersen çok ayıp olur.
Anlıyorum.
Hem tüm dünya senin gibi hissediyorsundur artık.
Tüm kadınlar, arkadaşlar ve yine dünya.
Çok haklısın.
Hepsi senin.
Hepsini böl, topla çarp çıkar.
Senin matematiğin iyidir.
Her gece yap bunu.
Sonuca ulaşamayınca zevk alırsın sen, bilirim.
Bu özelliğinin hala değişmediğine eminim.
Dediğim gibi hepsini böl , topla çarp çıkar.
Hem canın sıkılmaz geceleri.

Ben şimdi yokum.
Olmayayım da zaten.